سیرتکاملی مخ زنی درایران

در عصر حجر:

در این عصر چون هم زن و هم مرد زبون همدیگه رو نمی فهمیدن(چون هنوز

زبان اختراع نشده بود) کار مردا سخت تر بود.

چون دیگه نمیشد با صحبت کردن وعزیزم ساعت چنده و ببخشید مستقیم کدوم

طرفه و …. مخ طرف رو

بزنی.پس باید با استفاده از ظاهر و عملیات محیرالعقول یه زن رو به دست

میوردی.از جمله روش های مخ زنی این دوره عبارت بودند از:

* داشتن گرز بزرگ تر و و محکم تر (مثل امروز که هر کس ماشینش شیکتر

و با کلاس تر باشد گزینه های بهتری گیرش میاد(!

*داشتن پشم و پیلی بیشتر در ناحیه سینه آقایون و کلاً در همه جای بدن! (نکته:

پشم و پیلی نام یکی از عضو های بسیار مهم و حیاتی در بدن مرد های قدیم بود

که نشانه مردانگی هم بود)

*داشتن غار بزرگ تر

*داشتن لباس!(که این ینیققو فقط مرفهان بی درد اون دوره داشتند)

هدف از مخ زنی: بر اساس نقاشی های به دست آمده از روی غار ها انجام این

عملیات احتمالاً هیچ هدفی رو دنبال نمی کرده و تنها جهت هضم شدن غذا بوده!

(چون بر اساس مطالعات پزشکی گوشت دایناسور دیر هضمه و باید فعالیت

شدید! داشته باشی تا هضم بشه)

بعد از عصر حجر یه عصری اومد که در اون زن ها خیلی راحت در دسترس

بودند و لازم نبود کلی تلاش کنی تا مخشون رو بزنی. البته به دلیل تلاش های

زیادی که بعضی از زنان فمنیست جهت حذف کردن این قسمت تاریخ داشته اند

ما اطلاعات دقیقی از این دوران نداریم.ولی میدونیم همیشه هم نبوده که مردا

زجر بکشن!بلکه یه دوره ای توی تاریخ بوده که مردا حالشو بردند و چیز دیگه

ای که میدونیم اینه که احتمالاً زنهای این دوره انسانهای بسیار فهیم و با منطقی

بوده اند و خودشون درک کردند که اگر الکی کلاس بذارند ترشیده می شن و

میمونن روی دست ننه باباهشون واسه همین هیچوقت نه نمیگفتند!!!!

دوره هخامنشی:

در این عصر رن و مرد زبون همدیگه رو می فهمیدند ولی هنوز ساعت مچی

اختراع نشده بود که بشه با گفتن جمله عزیزم ساعت چنده مخ یه دختر خانوم

رو بزنی! و اصولاً زن های این دوره دو دسته بودند یکی زن های اشراف زاده

و درباری بودند که کافی بود یه تیکه ناقابل بشون بندازی تا حسابت با کرام

الکاتبین و شخص داریوش و کورش کبیر باشه و دسته دیگه زن های رعیت

بودند که تنها کاری که بلد بودند آشپزی و آوردن آب از چاه بود!برای همین در

این دوران برای اینکه یک زن خوب رو برای خودت برداری باید اول کلی زحمت

می کشیدی و روش های شمشیر زنی و … رو یاد می گرفتی.بعد میرفتی توی

جنگ شرکت می کردی.بعد اگه احیاناً زنده می موندی میتونستی یکی از زن

های دشمن رو واسه خودت به غنیمت ببری!پس می بینیم که باز هم علی رغم

اینکه انسان بسیار پیشرفت کرده بود(نسبت به عصر حجر) اما بازم مخ زنی یکی

از کار های شاق بود!اما برای زدن مخ زنان درباری باید ویژگی های زیر رو

مد نظر قرار میدادند:

*حداقل یکی از اجداد پدری و مادری باید یه ربطی به دربار داشته باشه تا مثلاً

خون پادشاهان در رگ اون مرد جاری باشه(به اصطلاح امروزی آقازاده

باشه!!!)

*داشتن شمشیر از جنس طلا و سپر از جنس نقره و نیزه از جنس برنج (رجوع

شود به شرایط گرز در عصر حجر)

*داشتن ریش بلند (رجوع شود به شرایط پشم! در عصر حجر)

هدف از مخ زنی: بر اساس کتیبه های به جا مانده از تخت جمشید هدف از مخ

زنی داشتن نوکران و کنیزان زیاد و خوردن شراب بوده!

دوره قاجار:

در این دوره یه پادشاهی بوده به اسم آقا (آغا) محمد خان قاجار که همه میدونیم

چه مرگش بوده! آره دیگه خلاصه به خاطر این بلای خانمان سوزی که این

جناب بش دچار شده بودند(و ایشالله خدا نصیب هیچ مردی نکنه) یه کمی زیاد

عقده ای شده بودند و به همین دلیل نمی تونستند ببینن که یه مردی برای اینکه

زن دلخواهش رو به دست بیاره عملیات مخ زنی انجام بده و هر کسی که این

کارو می کرد چشماش رو در می آورد تا عبرت بقیه شه!و کلاً اون عملیات قدغن

و غیر قانونی بوده. به همین دلیل در اون زمان به دلیل این محدودیت فوق العاده

روش مخ زنی زیاد پیشرفتی نکرد و به دلیل زیر زمینی بودن! اطلاعات دقیقی از

چگونگی انجام آن در دست نیست.البته بر اساس یک نوشته تاریخی تأیید نشده

در این دوران برای مخ زنی بی بی صغرا و ننه سکینه پس از شناسایی دختر

مورد نظر(یا همون طعمه) به حمام می رفتند (در روزی که طعمه هم به حمام

می رفت ) و بدن وی را در حمام دید می زدند و در صورت تأیید این عزیزان و

زدن مهر استاندارد و ایزو 9002 ادامه عملیات در خانه پدر دختر و تحت

عنوان خواستگاری انجام میشد و نه پسر دختر رو می دید و نه دختر!(به نظر

من که خیلی باحال بوده.فکرشو بکنید یه روز مامانتون بیاد بتون بگه عرشیا

جان عزیزم امروز ساعت 5 برو کافی شاپ هویج دوست دخترت اونجا

منتظرته!) هدف از مخ زنی: داشتن پسر جهت ادامه شغل پدر!

دوره پهلوی:

در این دوره مردم یه کمی زیاد سیاسی فکر می کردند و اصولاً زیاد توجهی به

دختر و مخ و این حرفا نداشتند و به غیر از شهرام شب پره و ابی و فردین بقیه

مردا تو فکر براندازی نظام بودند! برای همین حکومت هم برای این که بیاد کار

مردا رو آسون تر کنه و باعث بشه اونا دیگه به سیاست فکر نکنن یه مکان های

تفریحی –بی فرهنگی! رو درست کرد به اسم کاباره که مردا می رفتن توش و

یه کار های بدی رو انجام می دادن که من الان عرق شرم بر پیشانیم نشسته و

نمی تونم بگم!خلاصه در این دوران هم به دلیل سهولت بیش از حد دسترسی به

داف! عملیات مخ زنی چندان پیشرفتی نداشت . اما خوب بر اساس نسخه های

به جا مانده از فیلم های فارسی آن دوران چند تا کار سخت برای مخ زدن باید

انجام میشده که عبارت بودند از:

*فقیر بودن و بی خانمان بودن پسر!(جهت زدن مخ دختران مرفه و بی درد این

امر بسیار لازم بوده است)

*داشتن زور زیاد و توانایی دریبل زدن چند نفر به طور همزمان….نه چیز

ببخشید منظورم توانایی کتک زدن چند نفر به طور همزمان بود(امان از دست این

عادل فردوسی پور!)

*شباهت ظاهری به محمد علی فردین و بهروز وثوق

*کشیدن سختی های بسیار در دوران کوردکی.

*داشتن شلوار دمپا گشاد و کت چهار خانه و ریش مدل داریوشی

*توانایی خواندن آهنگ سلطان قلب ها به صدای بلند!

*داشتن ویژگی مردانه در حد دعوت شدن به تیم ملی!(به طور مثال اون دوران

یکی از نشانه های مردانگی بوی عرق و بوی نئشه آور! توالت بعد از خروج

مردان بود! در حالیکه امروز این دو تا بو نشانه آبرو ریزی و بی کلاسیه)

هدف از مخ زنی:رسیدن به پول و پله ی پدر پولدار دختر و داشتن زندگی راحت

و مرفه!

دوره انقلاب تا چند سال پیش:

در این دوره روش های مخ زنی تغییری کرد اساسی و به نام خواستگاری تغییر

نام داد.یک آقا پسر گل باقالی با یک دسته گل و شیرنی همراه مادر و پدر به خانه

دختر مورد نظر رفته و بعد از انجام کار های اداری لازم! از قبیل تعیین مهریه

و شیر بها و …. دختر و پسر به صورت رسمی دوست دختر و دوست پسر می

شدند که بهش زن و شوهر می گفتند!لازم به ذکر است که در انتهای این دوره

نقش تکنولوژی در مخ زنی نمایان شد و سوال حیاتی و سرنوشت ساز عزیزم

ساعت چنده توسط یکی از پیشگامان عرصه مخ و مخ زنی جناب آقای الف .ی

اختراع گشت.و اما ویژگی های لازم برای مخ زدن دختر خانوم ها:

* سر به زیر بودن آقا پسر (که واقعاً خیلی شرط سختی بوده)

*داشتن سابقه زندان(حداقل 6 ماه) در رژیم شاه

*داشتن سیبیل جهت نمایش مردانگی

هدف از مخ زنی:تشکیل خانواده و داشتن ارتش 20 میلیونی!

دوره امروز:

به گواهی تاریخ در هیچ دوره ای به اندازه امروز مخ زدن دختر ها سخت تر

نبوده و نخواهد بود! به طوری که امروز اگر یک پسر بخواهد مخ دختری را

تیلیط(ترید) نمایدباید حتی الامکان و از نظر ظاهری شبیه یک دختر باشد تا آن

دختر معصوم بتواند با پسر احساس نزدیکی کند!

ویژگی های اساسی جهت مخ زدن:

*داشتن ماشین و موبایل و سایر وسایل مدرن که نشان دهنده احترام به

تکنولوژی می باشد!

*تسلط به زبان انگلیسی جهت گفتن عبارات ok عزیزم- چشم

honey –momi وDady رفتن بیرون و من تنهام!-I love u و ….

*آشنایی به اینترنت و یاهو مسنجر ولی در عین حال انکار کردن این ویژگی در

جمع!

*نداشتن سیبیل و پشم و پیلی و به طور کلی تمام ویژگی های مردانه دوره های

قبلی

* به روز بودن (Up to date) در زمینه SMS های جدید!

*داشتن فامیل در کشور های اروپایی , امریکایی و حوزه دریای کارائیب!

و هزاران مورد دیگر که شما بهتر از من می دانید!

هدف از مخ زنی:پر کردن اوقات فراغت و انجام راهکاری جهت حل معضل

ازدواج!!

اما یه نکته:تا دو سال پیش اگه دنبال دوست دختر بودیم واسمون به صرفه تر از

داشتن همسر بود .چون به هر حال واسه ازدواج نیازمند ماشین و خونه و شغل

و …. می بودیم.اما با این روندی که داره پیش میره – و اینکه دخترای این

دوره زمونه به جای اینکه دنبال یه دوست و همدم باشند انگار دنبال یه جنس

اتیغه و لوکس هستند- من پیش بینی می کنم تا دوسال دیگه ازدواج خیلی با

صرفه تر از داشتن دوست دختر باشه…..!

واقعاً من هنوزم نفهمیدم هدف از داشتن دوست پسر برای این دختر خانوم ها

کلاس گذاشتن پیش بقیه رفقاشونه یا اینکه داشتن یه دوست خوب و همدم

صمیمی؟!؟!؟!؟!

(البته آقا پسرا زیاد حال نکنند که من طرفشون رو گرفتم چون در بعضی از موارد

عکس این قضیه هم صادقه!)

موضوع مطلب :

نظرات ()

آرمـــیــــن

شنبه 92 تیر 22 :: 11:23 صبح

چندسخن گهربارازبزرگان به زبان انگلیسی

امام رضا (علیه السلام):
مَن عامَلَ النّاسَ فَلَم یَظْلِمْهُم، وحَدَّثَهُم فَلَم یَکْذِبْهُم، ووَعَدَهُم فَلَم یُخْلِفْهُم،‌ فَهُو مِمَّن کَمُلَتْ مُرُوَّتُهُ وظَهَرَتْ عَدالَتُهُ.
هر کس در تعامل با مردم به آن‌ها ستم نکند، و در گفته‌هایش به آن‌ها دروغ نگوید، و در وعده‌هایش به آن‌ها خلف وعده نکند، چنین کسی مروّتش کامل و عدالتش آشکار است.

Whoever does not oppress people in connection with them, does not lie to them in his words, and does not break his promises, thus the chivalry of such a person is complete and his justice is obvious.

عیون أخبار الرضا، ج 2، ص 30

_{چند سخن گهربار از امام علی ( ع):}

_{هر کس مصائب و اندوه های کوچک را بزرگ شمارد، خداوند او را به اندوه بزرگ تر گرفتار می گرداند}_.

_{"Whoever enlarges his small inflictions , Allah will inflict him with greater than them."}

_{غیبت کردن کوشش (فرد) ناتوان است}_.

_{"Backbiting is the endeavor of a feeble person"}

اصل و پایه عقل پس از ایمان به خداوند متعال، مهرورزی و محبت کردن با مردم است.
امام صادق (ع):

After faith in God, the principle and basis of wisdom are kindness and sympathy on people.
Imam Sadegh (peace be upon him)
••••••••••••••••••••••••••••••

برترین صدقات اصلاح میان مردم است.
پیامبر اکرم (ص):

Reconciliation between people is the best alms.
Holy prophet (peace be upon him)
••••••••••••••••••••••••••••••

بهترین ثروت آن است که آبرو بدان نگهداری و حفظ شود.
امام علی (ع):

The best wealth is what protects the honor.
Imam Ali (peace be upon him)
••••••••••••••••••••••••••••••

بهترین کارها سه چیز است: تواضع به هنگام دولت، عفو به هنگام قدرت و بخشش بدون منت.
پیامبر اکرم (ص):

The best acts are three: humility on wealth time, forgiveness on power time and generosity without obligation.
Holy prophet (peace be upon him)
••••••••••••••••••••••••••••••

موضوع مطلب :

نظر بدهید

آرمـــیــــن

چهارشنبه 92 اردیبهشت 18 :: 5:37 عصر

زندگی نا مه ی حضرت امام خمینی(ره)به زبان انگلیسی

((1900-1989),Ayatollah Khomeini

full name Sayyid Ruhollah al-Musavi al-Khomeini, religious leader who, from exile, led the popular revolution that toppled Muhammad Reza Shah Pahlavi of Iran in 1979. Khomeini was the son of Sayyid Mostafa, a religious scholar who died six months after Khomeini was born. After Khomeini’s mother and aunt died when he was 15, he was raised by an older brother. With his brother, he memorized the Qur"an (Koran) and learned the basics of Shia Islam.

Shortly thereafter Khomeini traveled to Ar?k, where he studied Islamic law. In the early 1920s his teacher moved to Qom (Qum) and Khomeini followed, rising from the rank of pupil to ayatollah, a term for a leading Shia scholar that literally means “gift of God.” He embraced mysticism, which teaches the relinquishing of earthly pleasures in favor of a life spent contemplating God’s mysteries. Because it was a combination of law, logic, and philosophy, Khomeini’s brand of mysticism attracted many disciples.

Like many Iranians, Khomeini was angered by the interference of foreign powers in Iran; foreign governments often supported Iranian leaders who promoted modern policies that violated Islamic traditions. The first of these leaders was Reza Shah Pahlavi, who in 1921 overthrew Iran’s first constitutional government with the support of the Russian government. In 1941 Khomeini wrote of Pahlavi’s government, “all orders issued by the dictatorial regime...have no value at all.” Pahlavi was succeeded by his son, Muhammad Reza Shah Pahlavi, who came to power in 1941 with the help of Great Britain, France, and the United States. Twelve years later the U.S. Central Intelligence Agency helped allies of the shah overthrow his enemy, Prime Minister Mohammad Mosaddeq. The coup gave Khomeini extra impetus for criticizing the shah.

In the early 1960s the shah proclaimed a White Revolution in which he introduced many Western ideas, such as equal rights for women and secular (nonreligious) education. From his Faziye Seminary in Qom, Khomeini vehemently attacked the shah’s policies, prompting the shah to imprison him in 1963 and expel him from Iran in 1964. Khomeini settled in An Najaf, a Shia holy city in northern Iraq. There he forged his doctrine of the “Rule of the Jurist,” which called for the clergy to govern. Khomeini spread his ideas through a network of 12,000 students. From An Najaf and later from Paris, where he lived after 1978, Khomeini urged Iranians to topple the shah and his American allies, who he claimed were “robbing us of our brains.” When the shah was finally overthrown and forced to flee the country in January 1979, Khomeini returned to Iran. In December a new constitution was passed declaring Iran an Islamic republic, and Khomeini was named imam (a successor of Muhammad) and supreme leader for life.

During his first two years in power, Khomeini had most of his secular and religious opponents executed. By 1983, however, he began to voice ambivalence about clerical rule and revolutionary politics, saying the clergy’s sharp and often violent disagreements threatened the unity of the Islamic state. On several occasions Khomeini called on clerics to return to their “proper profession” and leave political and administrative matters to the government.

The Iran-Iraq War, which broke out when Iraq invaded in 1980, distracted attention from these divisions. As the costs of the eight-year war mounted, Khomeini, in his words, “drank the cup of poison” and accepted a truce mediated by the United Nations. As the war ended, the struggles among the clergy resumed and Khomeini’s health began to decline. Fearing for the revolution, Khomeini issued several edicts that strengthened the authority of the president, parliament, and other institutions. Khomeini died in June 1989, and millions of Iranians poured into the streets to mourn him. Although Iran’s economy was greatly weakened at the time of his death, the Islamic state was well established.

full name Sayyid Ruhollah al-Musavi al-Khomeini, religious leader who, from exile, led the popular revolution that toppled Muhammad Reza Shah Pahlavi of Iran in 1979. Khomeini was the son of Sayyid Mostafa, a religious scholar who died six months after Khomeini was born. After Khomeini’s mother and aunt died when he was 15, he was raised by an older brother. With his brother, he memorized the Qur"an (Koran) and learned the basics of Shia Islam.

Shortly thereafter Khomeini traveled to Ar?k, where he studied Islamic law. In the early 1920s his teacher moved to Qom (Qum) and Khomeini followed, rising from the rank of pupil to ayatollah, a term for a leading Shia scholar that literally means “gift of God.” He embraced mysticism, which teaches the relinquishing of earthly pleasures in favor of a life spent contemplating God’s mysteries. Because it was a combination of law, logic, and philosophy, Khomeini’s brand of mysticism attracted many disciples.

Like many Iranians, Khomeini was angered by the interference of foreign powers in Iran; foreign governments often supported Iranian leaders who promoted modern policies that violated Islamic traditions. The first of these leaders was Reza Shah Pahlavi, who in 1921 overthrew Iran’s first constitutional government with the support of the Russian government. In 1941 Khomeini wrote of Pahlavi’s government, “all orders issued by the dictatorial regime...have no value at all.” Pahlavi was succeeded by his son, Muhammad Reza Shah Pahlavi, who came to power in 1941 with the help of Great Britain, France, and the United States. Twelve years later the U.S. Central Intelligence Agency helped allies of the shah overthrow his enemy, Prime Minister Mohammad Mosaddeq. The coup gave Khomeini extra impetus for criticizing the shah.

In the early 1960s the shah proclaimed a White Revolution in which he introduced many Western ideas, such as equal rights for women and secular (nonreligious) education. From his Faziye Seminary in Qom, Khomeini vehemently attacked the shah’s policies, prompting the shah to imprison him in 1963 and expel him from Iran in 1964. Khomeini settled in An Najaf, a Shia holy city in northern Iraq. There he forged his doctrine of the “Rule of the Jurist,” which called for the clergy to govern. Khomeini spread his ideas through a network of 12,000 students. From An Najaf and later from Paris, where he lived after 1978, Khomeini urged Iranians to topple the shah and his American allies, who he claimed were “robbing us of our brains.” When the shah was finally overthrown and forced to flee the country in January 1979, Khomeini returned to Iran. In December a new constitution was passed declaring Iran an Islamic republic, and Khomeini was named imam (a successor of Muhammad) and supreme leader for life.

During his first two years in power, Khomeini had most of his secular and religious opponents executed. By 1983, however, he began to voice ambivalence about clerical rule and revolutionary politics, saying the clergy’s sharp and often violent disagreements threatened the unity of the Islamic state. On several occasions Khomeini called on clerics to return to their “proper profession” and leave political and administrative matters to the government.

The Iran-Iraq War, which broke out when Iraq invaded in 1980, distracted attention from these divisions. As the costs of the eight-year war mounted, Khomeini, in his words, “drank the cup of poison” and accepted a truce mediated by the United Nations. As the war ended, the struggles among the clergy resumed and Khomeini’s health began to decline. Fearing for the revolution, Khomeini issued several edicts that strengthened the authority of the president, parliament, and other institutions. Khomeini died in June 1989, and millions of Iranians poured into the streets to mourn him. Although Iran’s economy was greatly weakened at the time of his death, the Islamic state was well established.

موضوع مطلب :

نظر بدهید

آرمـــیــــن

چهارشنبه 92 اردیبهشت 18 :: 5:35 عصر

ستارگان علمی